Thursday, March 25, 2010

ของฝากจากเมืองไทย

ตากับยายมาเยี่ยมจีโน่ที่เนเธอร์แลนด์ Mar 13 - May 8' 2010

ของฝากทั้งหลายที่สามารถรอดพ้นการตรวจที่สนามบินมาได้ ก่อนอื่นขอขอบคุณผู้มีพระคุณทั้งหลายดั้งนี้ :
ขอบคุณคุณตา คุณยายที่ได้ขนเสื้อผ้าหน้าร้อนมาให้จีโน่นะคร๊าบ
ขอบคุณอ่าม่า ที่ซื้อหม้อหุงข้าวแล้วก็กางเกงในมาให้จีโน่นะคร๊าบ
ขอบคุณอี้เอ(แม่แม้นตา)ที่ฝากเกมส์มาให้จีโน่นะคร๊าบ
ขอบคุณน้าอ๊ากสำหรับบ๊วยจากญี่ปุ่น จีโน่กินคนเดียวเลยคร๊าบ
และขอขอบคุณเจ๊กเหน่ง และโกเอ๋ ที่ช่วยขนของมาให้จีโน่คนละ 10 กก.ด้วยนะคร๊าบ

PS: ตอนนี้ขนมทั้งหมด จีโน่ได้หมำ่ไปเรียบร้อยแล้ว คราวหน้าใครมาเยี่ยมจีโน่ อย่าลืมขนมจากเมืองไทยมาฝากนะคร๊าบ :)))))

จีโน่ไปฉีดวัคซีน

จีโน่ใส่แว่นเท่ห์มั้ยคร๊าบ ม่าม้าพาจีโน่ไปหาคุณหมอเพื่อไปฉีดวัคซีน MenC ที่เมืองไทยไม่มีโรคนี้แต่ที่นี่ต้องฉีดเลยหลีกเลี่ยงไม่ได้ จีโน่กลับจากโรงเรียน ม่าม้าก็รีบบึ่งรถมาให้ทันที่นัดคุณหมอไว้ พอมาถึง เค้าให้จีโน่ชั่งน้ำหนักก่อน ให้ถอดเสื้อผ้าออกให้หมดให้เหลือแค่กางเกงในตัวเดียว โอ้ว! มันยากนะเพราะอากาศมันหนาวววมาก จะให้ถอดกันได้ง่ายๆ จีโน่ใส่มาตั้งสามชั้น กว่าจะถอดได้ลุ้นกันจนเหนื่อย ....

หลังจากชั้งนำ้หนักเสร็จ คุณพยาบาลก็ให้จีโน่ไปหาคุณหมอในห้อง ม่าม้าคิดว่าคุณหมอจะฉีดยาจีโน่ทันทีก็เลยเก็บกล้องไปก่อน เลยไม่มีรูปมาให้ดูในตอนแรก แต่คุณหมอไม่ฉีดยาก่อน คุณหมอเค้ามีทดสอบพัฒนาการของจีโน่ โดยให้จีโน่เล่นของเล่นเป็นบล๊อกไม้ แล้วคุณหมอบอกว่า จะต่อรถไฟให้จีโน่ดูนะ แล้วต่อเสร็จ คุณหมอทำพังหมดเลย แล้วให้จีโน่ต่อให้เหมือนที่คุณหมอทำไว้ตอนแรก แม่ก็แอบลุ้นว่าจะได้หรือเปล่า ปรากฎว่าแป๊บเดียว เหมือนแด๊ะเลย หมอทดสอบไอคิวอีกสอง สามอย่างก็หันมาบอกม่าม้าว่าจีโน่ฉลาดมากๆ ....แล้วคุณหมอก็ให้จีโน่ไปตรวจสายตาแล้วก็ให้บอกว่าเห็นอะไรบ้าง จีโน่บอกเป็นภาษาอังกฤษได้ทุกอย่าง ยกเว้นรูปธง จีโน่จำไม่ได้ว่าภาษาอังกฤษว่าอะไร ม่าม้าต้องแอบบอกใบ้ให้เล็กน้อย สรุปสายตาดีกว่าป๊ากะม้า ไม่ต้องใส่แว่น :)))

ตรวจตาเสร็จแล้วก็ถึงคราวสำคัญ คือการฉีดวัคซีน คุณหมอมีถามจีโน่ว่าจะให้ฉีดที่แขนหรือที่หน้าแข้งดี ม่าม้ามองหน้าจีโน่ว่าจะตอบว่าอะไร จีโน่ตอบ No ไม่ให้ฉีดทุกที่ ฮามากๆ แต่ม่าม้าก็บอกคุณหมอว่าที่หน้าแข้งดีกว่า แขนจะบวดหลายวัน หมอใช้เวลาไม่ถึง 2 วินาที จีโน่ยังไม่ทันรู้ตัวก็เรียบร้อย ร้องไห้ไปตามระเบียบ :))))

หลังจากฉีดยาเสร็จแค่เดินออกมาพ้นประตูก็หายร้องแล้ว รีบดิ่งไปเล่นของเล่นอีกซักพัก กว่าจะกลับบ้านได้ :))) เด็กน้อย หนอ เด็กน้อย แค่เห็นของเล่นก็ลืมเจ็บหมดแล้ว :)))))